เนื่องจากกระบวนการเอเอสแบบธรรมดาจะมีสลัดจ์เกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก ทำให้จำเป็นต้องมีถังหมักสำหรับย่อยสลายสลัดจ์ซึ่งเป็นจุลินทรีย์ รวมกับสารอินทรีย์อื่นๆ ที่เน่าเหม็นได้ง่าย ให้เป็นสลัดจ์ที่มีความคงตัวและสามารถนำไปทิ้งได้ กระบวนการเอเอสแบบยืดเวลา เป็นกระบวนการที่มีระยะเวลาเก็บกักน้ำเสียและกักตะกอนนานกว่าระบบเอเอสแบบอื่นๆ โดยมีความมุ่งหมายให้แบคทีเรียอยู่ในถังเติมอากาศนานๆ และได้รับอาหารน้อยๆ เพื่อให้เกิดการย่อยสลายตัวเอง เป็นผลให้มีสลัดจ์ส่วนเกินเกิดขึ้นน้อยและอยู่ในรูปที่สามารถนำไปทิ้งได้ ดังนั้นระบบนี้จึงไม่จำเป็นต้องมีถังย่อยสลัดจ์(ถังหมัก) ความแตกต่างในการควบคุมระบบแบบธรรมดากับแบบยืดเวลา สามารถสรุปได้ดังตาราง
รูปกระบวนการเอเอสแบบยืดเวลา
ข้อแตกต่างระหว่างกระบวนการเอเอสแบบธรรมดาและแบบยืดเวลา
พารามิเตอร์ | แบบธรรมดา | แบบยืดเวลา |
SRT (วัน) | 5 - 10 | 20 หรือมากกว่า |
F:M (กก. BOD5/กก.VSS-วัน) | 0.2 - 0.5 | 0.05 - 0.15 |
MLSS (มก./ล.) | น้อยกว่า 3,000 | 3,000 – 5,000 |
เวลากักพัก (ชม.) | 4 – 10 | 24 หรือมากกว่า |
ที่มา : มั่นสิน ตัณฑุลเวศม์, 2542(6)
การที่ระบบนี้มีค่า SRT สูง มีผลทำให้เกิดการย่อยสลายตัวเองของมวลจุลินทรีย์ในถังเติมอากาศ ดังนั้นผู้ออกแบบจึงนิยมออกแบบให้น้ำเสียไหลเข้าถังเติมอากาศได้โดยไม่ต้องมีถังตกตะกอนขั้นแรก ทั้งนี้เนื่องจากสลัดจ์ในน้ำเสียจะถูกย่อยในถังเติมอากาศได้พร้อมๆ กับสารอินทรีย์ที่ละลายอยู่ในน้ำเสีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น